Social Kindness Story | જાપાનના ટોક્યો નજીકના નગરની સમૃદ્ધિ: ગરીબોને સાથ આપતા લોકોનો અનોખો પ્રયાસ

જાપાનના ટોક્યો શહેરની નજીકનું એક નગર તેની સમૃદ્ધિ માટે પ્રખ્યાત હતું. એકવાર એક વ્યક્તિ એ નગરની સમૃદ્ધિનું કારણ જાણવા વહેલી સવારે ત્યાં પહોંચ્યો. નગરમાં પ્રવેશતાની સાથે જ તેણે એક કોફી શોપ જોઈ. તેણે મનમાં વિચાર્યું કે હું અહીં શાંતિથી બેસીને લોકોને જોઉં છું અને તે ધીમે ધીમે આગળ વધીને દુકાનની અંદર એક ખુરશી પર બેસી ગયો.
કોફી શોપ શહેરની રેસ્ટોરાં જેવી હતી, પણ ત્યાંના લોકોનું વર્તન તેને કંઈક વિચિત્ર લાગ્યું.
એક માણસ દુકાનમાં આવ્યો અને બે કોફી માટે ચૂકવણી કરીને કહ્યું, "બે કપ કોફી, એક મારા માટે અને એક તે દિવાલ પર."
પેલો માણસ દીવાલ તરફ જોવા લાગ્યો પણ ત્યાં કોઈ દેખાયું નહિ, પણ એ માણસને કોફી આપ્યા પછી, વેઈટર દિવાલ પાસે ગયો અને તેના પર કાગળનો ટુકડો ચોંટાડ્યો, જેના પર “A Cup of Coffee” લખેલું હતું.
તે વ્યક્તિ સમજી શક્યો નહીં કે મામલો શું છે. તેણે થોડીવાર બેસીને સમજવાનો પ્રયત્ન કરવાનું વિચાર્યું.
થોડી વાર પછી એક ગરીબ મજૂર ત્યાં આવ્યો, તેના કપડાં ફાટેલા અને જૂના હતા, છતાં પણ તે પૂરા આત્મવિશ્વાસ સાથે દુકાનમાં પ્રવેશ્યો અને આરામથી ખુરશી પર બેસી ગયો.
તે વ્યક્તિ વિચારી રહ્યો હતો કે મજૂર માટે કોફી પર આટલા પૈસા વેડફવામાં શાણપણ નથી… પછી વેઈટર ઓર્ડર લેવા માટે મજૂર પાસે ગયો.
"સર, તમારો ઓર્ડર પ્લીઝ!", વેઈટરે કહ્યું.
"દિવાલ પરથી કોફીનો કપ." , મજૂરે જવાબ આપ્યો.
વેઈટરે કોઈ પણ પૈસા લીધા વગર કામદારને કોફીનો કપ આપ્યો અને દિવાલ પરના કાગળના ઘણા ટુકડાઓમાંથી તેણે એક ટુકડો કાઢીને તેના પર “એક કપ કોફી” લખેલું હતું અને તેને ડસ્ટબીનમાં ફેંકી દીધું.
તે વ્યક્તિ હવે આખી વાત સમજી ગયો હતો. નગરના લોકોનું જરૂરિયાતમંદો પ્રત્યેનું આ વલણ જોઈને તે ભાવુક થઈ ગયો… તેને લાગ્યું કે લોકો ખરેખર મદદ કરવા માટે કેટલો સારો રસ્તો કાઢે છે, જ્યાં એક ગરીબ મજૂર પણ પોતાનું આત્મસન્માન ઓછું કર્યા વિના સારી કોફી શોપમાં ખાવા-પીવાની મજા માણી શકે છે.
હવે તે નગરની સમૃદ્ધિનું કારણ જાણતો હતો અને આ વિચારો સાથે તે તેના શહેરમાં પાછો ફર્યો.

English Translation for the same story:

A town near Tokyo city, Japan was famous for its happiness. Once a person reached there in the morning to know the reason for the happiness of that town. Showed him a coffee shop as soon as he entered the town. He thought I was sitting here quietly watching people, and he slowly moved forward and sat on a chair inside the shop.

The coffee shop was similar to the restaurants in the city, but it found the people's behavior a bit strange.

A man came into the shop and paid for two coffees and said, "Two cups of coffee, one for me and one on that wall." ”

The man started looking at the wall but he couldn't see anything there, but the waiter went to the wall after giving him coffee and pasted a piece of paper on it, which had "a cup of coffee".

The person did not understand what the Majra was. She thought I'd sit down a little longer, and try to figure it out.

After a while a poor laborer came there, his clothes were torn and old but still, he entered the shop with full confidence and sat comfortably on a chair.

The person thought it was no sense to waste so much money on coffee for a laborer… That's why the waiter reached the laborer to take orders.

Sir, your order please! ”, the waiter speak up.

A cup of coffee from the wall. The laborer answered.

The waiter gave a cup of coffee without taking money from the laborer and wrote "a cup of coffee" out of many pieces of paper on the wall and threw it in the dustbin.

The person understood everything now. Seeing this attitude of the people of Kasabe towards the needy, he got emotional… He thought, really what a good way people have found to help where even a poor laborer can enjoy eating and drinking in a nice coffee shop without losing his self-esteem.

Now he knew the reason for the happiness of the town and returned to his city with these thoughts.

Hindi Translation for the same story:

जापान के टोक्यो शहर के निकट एक कस्बा अपनी खुशहाली के लिए प्रसिद्द था . एक बार एक व्यक्ति उस कसबे की खुशहाली का कारण जानने के लिए सुबह -सुबह वहाँ पहुंचा . कस्बे में घुसते ही उसे एक कॉफ़ी -शॉप दिखायी दी। उसने मन ही मन सोचा कि मैं यहाँ बैठ कर चुप -चाप लोगों को देखता हूँ , और वह धीरे -धीरे आगे बढ़ते हुए शॉप के अंदर लगी एक कुर्सी पर जा कर बैठ गया .
कॉफ़ी-शॉप शहर के रेस्टोरेंटस की तरह ही थी , पर वहाँ उसे लोगों का व्यवहार कुछ अजीब लगा .
एक आदमी शॉप में आया और उसने दो कॉफ़ी के पैसे देते हुए कहा , “ दो कप कॉफ़ी , एक मेरे लिए और एक उस दीवार पर। ”
व्यक्ति दीवार की तरफ देखने लगा लेकिन उसे वहाँ कोई नज़र नहीं आया , पर फिर भी उस आदमी को कॉफ़ी देने के बाद वेटर दीवार के पास गया और उस पर कागज़ का एक टुकड़ा चिपका दिया , जिसपर “एक कप कॉफ़ी ” लिखा था .
व्यक्ति समझ नहीं पाया कि आखिर माजरा क्या है . उसने सोचा कि कुछ देर और बैठता हूँ , और समझने की कोशिश करता हूँ .
थोड़ी देर बाद एक गरीब मजदूर वहाँ आया , उसके कपड़े फटे -पुराने थे पर फिर भी वह पुरे आत्म -विश्वास के साथ शॉप में घुसा और आराम से एक कुर्सी पर बैठ गया .
व्यक्ति सोच रहा था कि एक मजदूर के लिए कॉफ़ी पर इतने पैसे बर्वाद करना कोई समझदारी नहीं है …तभी वेटर मजदूर के पास आर्डर लेने पंहुचा .
“ सर , आपका आर्डर प्लीज !”, वेटर बोला .
“ दीवार से एक कप कॉफ़ी .” , मजदूर ने जवाब दिया .
वेटर ने मजदूर से बिना पैसे लिए एक कप कॉफ़ी दी और दीवार पर लगी ढेर सारे कागज के टुकड़ों में से “एक कप कॉफ़ी ” लिखा एक टुकड़ा निकाल कर डस्टबिन में फेंक दिया .
व्यक्ति को अब सारी बात समझ आ गयी थी . कसबे के लोगों का ज़रूरतमंदों के प्रति यह रवैया देखकर वह भाव-विभोर हो गया … उसे लगा , सचमुच लोगों ने मदद का कितना अच्छा तरीका निकाला है जहां एक गरीब मजदूर भी बिना अपना आत्मसम्मान कम किये एक अच्छी सी कॉफ़ी -शॉप में खाने -पीने का आनंद ले सकता है .
अब वह कसबे की खुशहाली का कारण जान चुका था और इन्ही विचारों के साथ वापस अपने शहर लौट गया.